In Zweden hebben ze, las ik laatst, een woord voor ‘valse lente’. Het gevoel van ‘ja, de lente ligt in de lucht’ en dan wordt het ineens toch nog weer koud. Ik merk bij mezelf dat ik in mij ook nog een slag om de arm houd ook al hoor ik steeds vaker de vogels fluiten en zie ik allemaal vroege bloeiers opkomen. Zou het dan echt al zover zijn?
Valse lente of niet, de natuur is al lang weer ontwaakt uit haar winterslaap. De sappen van de bomen stromen weer door de stam naar de takken, zodat het niet lang meer kan duren voordat de blaadjes gaan groeien. Na een periode van rust en terugtrekken, is de groeikracht om ons heen weer voelbaar en ook steeds meer zichtbaar. Voel jij hem ook in jou?
Toen ik nog heel erg in mijn hoofd opgesloten zat en veel piekerde over wat te doen in mijn leven en hoe, raakte me iemand met de woorden: een roos denkt er ook niet over na of en hoe die moet groeien. Hij IS gewoon een roos en doet wat een roos moet doen: groeien en bloeien. Was ik toch maar een roos, dacht ik toen nog… Maar het goede nieuws is: ook wij hebben die groeikracht en bloeikracht in ons. Aan ons alleen de taak om alles wat dat groeien en bloeien in de weg zit kleiner te maken en daarmee ruim baan te geven aan waarvoor we hier zijn.
En dat gaan we deze week doen. Ben je er bij?