Deze week dansen we met een thema waarmee we waarschijnlijk een heel jaar zouden kunnen dansen: voluit en schaamteloos! (Misschien moet ik toch maar een jaargroep organiseren? Want dit is wel een heel rijk thema…)
Lukt het ons om onszelf toe te staan dat we ons echt laten zien met alles wat er is? Het voelt als een enorme uitdaging! Want wat als er dan dingen zichtbaar worden waar we zelf of mensen om ons heen wellicht nog geen vrede mee hebben? Dat voelt op z’n minst bijzonder ongemakkelijk.
De directe aanleiding voor dit thema is mijn eigen boosheid die ik afgelopen week voelde tijdens de begrafenis van een dierbare vriendin van mij. Ik was vooral met mezelf in gevecht. Want boos zijn tijdens een begrafenis?! Bij het afscheid nemen aan het graf had ik het liefst een enorme schop gegeven tegen de zandhoop ernaast. Dat voelde uiteraard absoluut niet gepast en ook niet fair en ik schaamde me ervoor. Tot ik weer in de auto zat, en ik besloot om het mezelf toe te staan om boos te zijn. Meteen was er ontspanning in mij…
Niet zelden hoor ik ook mensen bij de biodanza delen dat ze afgelopen week van alles voelden waar ze niet blij mee waren. Soms voel je ongemak, soms stromen er ook tranen… hoe zou het zijn als het ons zou lukken om ons alle emoties toe te staan, zonder ons erin te verliezen en ook zonder ons of iemand anders ervoor te veroordelen? Een uitdaging? Zeker!
Ik nodig je dan ook van harte uit om er deze week bewust mee te oefenen.