Eén van de lastigste maar misschien ook belangrijkste en mooiste dingen die ik door biodanza geleerd heb, is het geven en ontvangen van feedback. Het helpt ons om te groeien! In dit artikel vertel ik je graag meer over het waarom en hoe van feedback in de biodanza.

Niet invullen maar checken

“Kunnen we vandaag even bellen?” Dit soort berichtjes van mensen die bij me dansen maken me altijd heel blij. Want ik vind het fijn dat iemand de moeite neemt om terug te koppelen waar hij of zij tegen aan is gelopen tijdens het dansen. Het laat mij groeien. Ik weet in het vervolg nóg beter waar ik op moet letten of wat ik nog beter onder de aandacht mag brengen.

Laatst vertelde me iemand (laten we haar Anna noemen): “Je stond in de beginkring naast me en opeens ging je weg en even later zag ik je naast iemand anders in de kring terug. Het raakte iets in mij en ik vroeg me af waarom je dat deed. Kneep ik te hard in je hand of was ik teveel aanwezig?”

Fantastisch! Ik weet het nog heel goed hoe blij ik was om deze geweldige vrouw weer in ons midden te kunnen begroeten. Anna is gewoon een heel mooi, authentiek persoon, écht zo iemand die je groep verrijkt. (Grappig, nu ik dit opschrijf, denk ik, dat geldt voor iedereen die bij me danst…)

En hoe mooi dat zij niet gewoon voor mij invulde waarom ik ineens van plek veranderde maar de moeite nam om het bij mij te checken!

Gedachten

Even een zijstapje: Het schijnt dat we meer dan 60.000 gedachten op een dag hebben. Sommigen flitsen door ons hoofd zonder dat we ze bewust waarnemen en zijn ook zo weer weg. Anderen blijven wat langer hangen of komen regelmatig terug. Dat zijn vaak de gedachten die ons verhaal dat we over ons zelf vertellen, bevestigen. Heel fijn als dat verhaal gaat over hoe krachtig, mooi, prachtig, slim, creatief en succesvol je bent! – En: verre van behulpzaam als het gaat over een verhaal over hoe bv. niet welkom, onaantrekkelijk of dom je bent.

Natuurlijk, ook tijdens een biodanza workshop komen allerlei gedachten bij je langs. Net als tijdens het mediteren kun je deze waarnemen en meteen weer loslaten. Maar soms lukt dat niet. Soms wordt er bv. in een oefening met één of meer partners een oude pijn (=trauma) in jou geraakt die je nog mag oplossen. Daardoor schiet je in je hoofd en begin je de gedachtestroom die nu op gang komt te volgen. Herken je dat?

Terug naar Anna

Nou, bij Anna was dus duidelijk ook zo’n stroom op gang gekomen. Ze vertelde me dat ze de hele week last had gehad van deze gebeurtenis in de begincirkel en dat ze merkte dat het haar in de weg staat. “En”,  zo eindigde ze haar verhaal: “waarschijnlijk is dat iets van mij.” Natuurlijk kon ik haar geruststellen dat mijn veranderen van plek niets, maar dan ook HELEMAAL NIETS met haar te maken had. Ik had puur gevoeld dat ik de muziek nog iets harder mocht zetten en toen ik zover was voegde ik op een willekeurige plek weer in de cirkel in zoals ik dat wel vaker doe.

Haar telefoontje maakte mij er weer van bewust hoe belangrijk het is om je te blijven uitnodigen om te delen wat je ervaart. Dat kan in zo’n 1-op-1 feedback moment of soms ook in de deelronde. Voor beide valt iets te zeggen, afhankelijk van de kwestie waar het om gaat. Als je iets in de deelronde deelt, kan iedereen het horen. Maar in sommige situaties kan het beter zijn om het rechtstreeks met degene te delen met wie je die ervaring had. In dat geval kan je er zeker van zijn dat degene om wie het gaat, je woorden ook écht hoort, en jij ziet en hoort zijn of haar reactie.

Feedback over fysieke sensaties

Uiteraard is niet alles wat je in de biodanza tegenkomt trauma gerelateerd. Soms maken we simpelweg iets mee wat we als niet prettig ervaren. En het kan best wel lastig voelen om dat bespreekbaar te maken terwijl we elkaar juist hier zo mooi kunnen helpen!

In eerdere artikelen heb ik al benoemd wat bv. geur met ons kan doen of het praten tijdens het rustige gedeelte van de vivencia.

Zweet! We kennen het probleem allemaal, daarom gebruik ik het hier. Soms laat je deo je ondanks alles in de steek… Als je er gevoelig voor bent, zorgt de geur van zweet er waarschijnlijk voor dat je het liefst met een grote boog om iemand met een zweetgeur heen beweegt. Maar wat als degene jou uitnodigt voor de volgende oefening? Durf je dan om vriendelijk te bedanken? Of doe je jezelf geweld aan door je neus dan maar even dicht te knijpen en verlang je er ondertussen vurig naar dat ik je uitnodig om een nieuwe partner te vinden? Grote kans dat je voor de strategie kiest die jou het meest vertrouwd is. (Weet je nog: biodanza is de dans van het leven. Je komt in de workshops alles tegen wat je ook in je dagelijkse leven tegenkomt.)

Oprecht of ontwijken?

De meest oprechte – en tegelijkertijd de meest confronterende – strategie is wellicht die waarin je de danser(es) vriendelijk bedankt voor deze dans en later naar hem of haar toegaat om uit te leggen wat er gebeurde. Maar oh, hoe moeilijk is dit! Het liefst voorkomen we schaamrood op onze eigen wangen en die van de ander. We weten namelijk heel goed hoe dat voelt!

En tegelijkertijd is dit bijzonder jammer want daarmee dekken we een deel van onszelf toe. We durfden immers niet meer echt te leven in die gezamenlijke dans, we hielden onze adem in en verdwenen in ons hoofd: ‘oei, dit stinkt, wat een walgelijke geur, ik word misselijk, mag ik nu eindelijk met iemand anders dansen?…’  We sluiten als het ware het terrein waar we voluit kunnen leven voor een deel af en ontnemen onszelf bijzondere ervaringen. Want natuurlijk is diegene met die uitdagende geur een geweldig mens die zich waarschijnlijk niet eens bewust is van de lucht die hij of zij verspreidt! Een uniek mens die jou alleen door deze ontmoeting al zoveel over jezelf kan leren en met wie jij – zonder deze geur – nog veel meer fantastische momenten kunt beleven.

Ook degene die niet fris ruikt, beperk jij. Want ook jij hebt die ene unieke energie die elke dans tot een feestje maakt, maar jij gaat degene met die onaangename geur waarschijnlijk in het vervolg zoveel mogelijk ontwijken en hem of haar elke kans ontnemen om jou écht te ontmoeten. En last but not least doen we eigenlijk ook de hele groep tekort. Want we zijn niet écht vrij om alles van ons te laten zien. Hoe vrijer we daarin worden des te meer iedereen in de groep zal groeien.

Maar hoe anders?

Stel nou dat je jouw geurervaring na de vivencia met diegene met de uitdagende geur zou delen? Oeeeeehhhh, lastig! Dat doe je toch niet?! Ik vind dat soort situaties zelf ook zeer lastig maar ik doe het steeds meer. Wat ik doe is op iemand afstappen en vragen of ik iets mag delen. Als de ander daarvoor openstaat dan begin ik ermee dat ik het best wel spannend en lastig vind om dit te delen. En vervolgens zeg ik wat ik ervaren heb en wat dat met me doet. Let wel: het gaat om MIJN ervaring. Dus ik vertel alles in de IK-vorm.

Je wijst dus niet naar de ander (jij deed iets verkeerd, doe dit nooit meer!) en je geeft geen ongevraagde adviezen (joh, kun je niet douchen voordat je hier komt?!). Nee, je vertelt iets over jezelf. En vervolgens is het aan de ander om daar iets mee te doen – of niet. Maar dan heb jij in ieder geval jouw deel gedaan.

Even een ander voorbeeld: ik heb wel eens met een zeer ervaren danser meegemaakt dat ik me tijdens een dans met z’n tweeën ineens vreselijk opgesloten voelde. De ander had me zó innig omhelsd en vastgehouden dat ik haast geen lucht meer kreeg. Na een tijdje hard werken is het me gelukt om weer wat meer ruimte voor mij te creëren en daarmee is de dans uiteindelijk toch nog een fijne ervaring geworden. Maar ik merkte dat ik het gevoel van opgesloten zijn écht niet fijn vond en dat ik dit niet nog een keer wilde ervaren. Na de workshop deelde ik daarom mijn ervaring en de ander was er heel blij mee want hij had NIETS in de gaten! Had ik het niet gedeeld was ik in het vervolg de ander waarschijnlijk gaan ontwijken en hadden we heel veel mooie dansen niet met elkaar kunnen beleven!

Veilig?

Ik besef me heel goed dat je je echt veilig moet voelen om zulke feedback te kunnen geven. En die veiligheid zoek je in het begin waarschijnlijk buiten jou. Dat heb ik ook mijn hele leven gedaan: scannen, scannen en nog eens scannen waar het veilig genoeg voelde om me te laten zien. Ik kan je vertellen dat was helaas niet op heel veel plekken. Daarnaast was dat scannen doodvermoeiend.

Biodanza heeft wat dat betreft mijn leven compleet veranderd. Door te (blijven) dansen voel ik steeds meer veiligheid in mezelf en durf ik mezelf steeds meer te laten zien. Ook in lastige feedback situaties.

Wie weet geeft biodanza jou hetzelfde cadeau als mij? Tot die tijd mag je me er ook altijd bij vragen als je iets met iemand wilt delen en het nog niet veilig genoeg voelt.

Positieve feedback geven en ontvangen

Ik wil dit artikel afsluiten met het geven en ontvangen van “positieve” feedback. Ik zet positief hier even tussen aanhalingstekens omdat wat jij als positief of negatief ervaart natuurlijk helemaal niet positief of negatief voor de ander hoeft te zijn. Want stel dat iemand bv. tegen je zegt dat je zo lekker rustig bent terwijl jij daar juist van baalt…?!

In de biodanza oefenen we gelukkig best veel met geven en ontvangen, juist om deze reden. En ik nodig je van harte uit om elke keer als je zo’n mooi compliment krijgt dit met wijd open armen te ontvangen en tot in elke cel van je wezen door te laten dringen. Want als er iets je leven gaat veranderen, dan dat!

Fijn om dit met je te kunnen delen.
Heb je naar aanleiding van dit artikel vragen of opmerkingen, reageer dan onderaan dit artikel of neem gerust contact met me op.

En anders: graag tot dans!

© Julia Arnscheidt

Wil je (uit) dit artikel citeren? Vermeld dan zoals gebruikelijk mijn naam en de link naar dit artikel erbij. Veel dank alvast.