Waarom we écht niet moeten praten tijdens een vivencia

Waarom we écht niet moeten praten tijdens een vivencia

Geschreven door Julia Arnscheidt

27 maart 2024

Elke keer dat we dansen nodig ik je bewust uit om niet meer te praten en in je lijf te zakken. Ik weet dat dat, zeker als je net begint met dansen, best moeilijk is. En ik wil in dit artikel graag met je delen waarom het écht belangrijk is dat we in de dans uit de woorden blijven.

Praten als houvast

Als je net begint met biodanza, is alles nieuw en onwennig. Soms voelt het zelfs confronterend of misschien ongemakkelijk. Je voelt ineens van alles, wat je anders misschien niet waarneemt, en weet nog niet goed hoe hiermee om te gaan. Gaan praten en lachen kan dan een soort houvast zijn, want dat is wat we vaak in ons normale leven doen. We praten over iets heen of lachen het weg, zeker als iets intens voelt. Daarnaast is het vaak ook onze normale manier van verbinding leggen met anderen: even een grapje, even een gevatte opmerking. Het is dus normaal dat we vaak ongemerkt toch weer even met elkaar praten of lachen. Ja het is normaal, en tóch blijf ik je er graag aan herinneren dat je in je lijf mag blijven tijdens de vivencia. Het zal het positieve effect dat biodanza op je leven kan hebben, versnellen en vergroten.

Biodanza kan diep gaan

Misschien ben je ooit begonnen aan biodanza omdat het je leuk leek om heerlijk samen met anderen te dansen. Misschien ben je er na een tijdje achter gekomen dat biodanza veel meer is dan dat alleen. Uit mijn eigen ervaring weet ik dat biodanza heel diep kan gaan. Hoe langer je danst en hoe meer je je opent voor deze nieuwe wereld, des te dieper je ervaring zal zijn.

Biodanza is écht een ontwikkelpad dat je leven veel rijker maakt. Het laat je ervaren dat je veel meer bent dan je tot nu toe dacht. Daarnaast helpt het je om je steeds meer verbonden te voelen met jezelf, met anderen en met het grotere geheel. Doordat biodanza het leven centraal stelt heeft biodanza het in zich om je de grootsheid van het leven te laten ervaren. Dat zijn grootse woorden, zeker. Moeilijk te bevatten ook, als je net begint. Ik nodig je dan ook uit om het niet van mij als waarheid aan te nemen maar vooral zelf te komen ervaren.

In vivencia raken

Als we bij de weekgroep aankomen, zijn we vaak nog helemaal vol van wat we die dag beleefd hebben. Daarom beginnen we eerst met een deelronde en is er ook altijd een loop voor jezelf na de begincirkel die je helpt om in contact te komen met jezelf en met alles te bewegen wat er in je leeft en om aandacht vraagt.

Voor mij was mijn weekgroep altijd heilig, daar mocht niets, maar dan ook helemaal niets tussen komen. Want het was MIJN moment van de week. Soms begon ik heel blij aan de avond en soms zat mijn lijf vol stress of verdriet. Het was fijn dat ik er elke week met alles welkom was en me niet anders voor hoefde te doen dan ik me voelde. Wat een enorme verademing voor iemand die groot was gebracht met vooral afkeurend commentaar op al die gevoelens die je van mijn gezicht kon aflezen.

Omdat we met een hele dag vol ervaringen binnenkomen bij onze weekgroep, is het eerste deel van de vivencia altijd vitaal. Het ritme van de muziek helpt je om in je lijf aan te komen en in contact te komen met wie je bent, je identiteit.

Ook in het vitale gedeelte kun je al in vivencia raken, dat wil zeggen dat je even alle besef van tijd verliest en intens kunt genieten van dat moment. We noemen een workshop een vivencia, omdat ons streven is om je zoveel mogelijk van dat soort vivencia’s te laten ervaren.

Na een tijdje wordt de muziek rustiger, trager, zachter… en word je daarmee uitgenodigd om te ontspannen, en onder meer rust en harmonie in jezelf te ervaren. Hoe langer je danst (en hoe veiliger je je voelt en hoe meer je jezelf toestaat om écht in de beleving te gaan duiken) des te meer zal het je lukken om ook in het rustige deel écht in vivencia te raken. Het is trouwens niet iets waar je naar hoeft te streven. Je mag het vertrouwen hebben dat het op een gegeven moment gaat gebeuren.

Waarom we écht niet moeten praten

Het rustige deel van een vivencia noemen we ‘regressie’. Als je tijdens de regressie in vivencia raakt laat je de controle over je geest eventjes los en heb je de kans om terug te gaan naar de tijd van net voor of net na je geboorte. Je gaat dan als het ware terug naar onze oorsprong, toen we nog helemaal verbonden waren met het geheel. Ook biedt de regressie ons de kans om alles wat we als minder prettig hebben ervaren in ons leven te overschrijven met nieuwe, liefdevolle ervaringen. Al met al is het tweede deel van elke vivencia dus een weg om stukje bij beetje heelheid in onszelf terug te vinden.

Nog meer dan aan het begin van een vivencia is het belangrijk om tijdens de regressie niet te praten of te lachen. Door alle oefeningen in het eerste deel word je heel langzaam en geleidelijk de regressie in geleid. De muziek wordt op een gegeven moment zachter, de bewegingen worden trager, mijn stem die je door de oefeningen heen leidt, wordt ook zachter en trager. Dat alles kan en zal ervoor zorgen dat je je langzaam kunt overgeven aan een andere staat van bewustzijn, vergelijkbaar met een lichte trance. Een potentieel hemelse staat van zijn.

Stel je nu eens voor dat je net in zo’n staat van bewustzijn het ‘paradijs’ voelt, de hemel op aarde! Misschien iets wat je nog nooit eerder hebt ervaren. En stel je dan voor dat je in deze staat opeens iemand ergens in de ruimte hoort lachen of praten. Onze hersenen reageren onmiddellijk! Je bent meteen weer alert en het voelt naar alle waarschijnlijkheid enorm onveilig.

Een voorbeeld dat iemand recent met mij deelde, illustreert dat goed. “We deden een heerlijke oefening. Het was echt heel fijn. Ik zat helemaal in mijn lijf. Daarna gingen we verder met nog een andere heerlijke oefening. Ik ging écht in regressie. Het was een enorm helende ervaring… Wat er vervolgens gebeurde was dat iemand naar me toe kwam en zei: heb je meegekregen dat er iemand zei dat wij eruit zagen als …?” BAM! Het doet er niet eens toe wat degene zei. Het feit dat hij iets zei, komt op zo’n moment enorm hard binnen. Het is alsof je een baby die net heerlijk in je armen slaapt, blootstelt aan het geluid van pannendeksels die iemand tegen elkaar aanslaat.

Samen leren

Ik ben enorm blij met alles wat jullie met mij delen. Want het helpt mij altijd om nóg duidelijker te maken waarom we dingen bij de biodanza doen zoals we ze doen. En ik deel dit niet met jou om je af te schrikken. In tegendeel. Ik deel dit omdat ik iedereen de enorm helende werking van biodanza gun. En ik gun ons allen om van en met elkaar te leren. Het is logisch dat we eerst bewustzijn moeten ontwikkelen voor wat belangrijk is in de biodanza. Biodanza is een pad van ontwikkeling. We mogen elkaar aan de hand nemen, elkaar helpen met onze liefdevolle feedback. En hoe opener we zijn naar elkaar toe des te grootsere stappen we ieder voor zich én samen zullen gaan zetten.

Om eerlijk te zijn is het lijstje nog een beetje langer: het is ook fijn als je tijdens de regressie

  • geen harde geluiden maakt (moet je echt naar de wc, sluit de deur dan heel zachtjes achter je)
  • alleen maar heel traag en zachtjes door de ruimte beweegt en
  • sowieso tijdens de hele vivencia niemand onverwachts (en al helemaal niet van achteren) aanraakt.

 

Fijn om dit met je te kunnen delen.
Heb je naar aanleiding van dit artikel vragen of opmerkingen, plaats hier onderaan een reactie of neem gerust contact met me op.

En anders: graag tot dans!

 

© Julia Arnscheidt

Wil je (uit) dit artikel citeren? Vermeld dan zoals gebruikelijk mijn naam en de link naar dit artikel erbij. Veel dank alvast.

0 reacties

Al mijn blogs

Dolfijn

Dolfijn

Ineens was ie er, de dolfijn! We dansten in harmonie met de natuur. Met alles wat we tegenkwamen. En ik kwam hém...

Lees meer