Ik begin mijn vivencia’s vaak met een korte deelronde. Waarom is dat eigenlijk? Wat is het doel en wat zijn de do’s en de don’ts?

Waarom delen?

Misschien is het je opgevallen: na een vivencia moedig ik je aan om alles wat je beleefd hebt te laten zakken in je lijf en niet meteen weer in je hoofd te gaan om de avond of specifieke oefeningen te analyseren. Bij de biodanza gaan we er namelijk vanuit dat alles wat je in de dans ervaren hebt, zijn weg moet en gaat vinden in je lijf. Je hoeft er dus niet over na te denken, of te bedenken, wat een oefening of een hele vivencia met je doet of gedaan heeft. Waarnemen mag natuurlijk wel: ik voel me nu blij, rustig, in harmonie, of wat dan ook. Misschien komt een oefening later in de week ook nog eens langs, dat kan. Of je merkt ineens op dat je ook in je dagelijks leven bv. anders loopt, kijkt of handelt.

De deelronde voorafgaand aan een vivencia biedt je de gelegenheid om na een week met je groep te delen wat je ervaren hebt, wat indruk heeft gemaakt, waar je je van bewust bent geworden, of wellicht wat er is veranderd. Ook kun je hier delen hoe je er nu bij zit. Wellicht heb je iets nodig van de groep? Dat ze bv. voorzichtig zijn met je bezeerde arm? Of dat ze je bv. met al je emoties die je nu door wat er in je leven speelt ervaart, welkom heten, en je niet hoeven te redden.

Delen is een uitnodiging om de stem van je hart te laten horen

De deelronde is, zoals alles in de biodanza, een uitnodiging. Je hoeft dus niets te delen. Het mag wél – gráág zelfs. Want biodanza gaat over ervaren én over expressie. Tijdens een vivencia praten we bewust niet, maar met de deelronde nodig ik je bewust uit om ook je stem te laten horen.

Belangrijk is daarbij dat je vanuit je hart spreekt. Dat klinkt mooi, maar wat bedoel ik daar eigenlijk mee? Spreken vanuit je hart betekent dat je spreekt vanuit je gevoel. Gedachten over wat hoort en wat anderen misschien van je verwachten of wat ze misschien van je zullen denken, zijn nu even niet belangrijk.

Delen begint bij: Wat voel ik nu eigenlijk? Welke emoties neem ik waar, of wat neem ik waar in mijn lichaam?

Veiligheid

Uit ervaring weet ik dat het als een enorme overwinning kan voelen om iets te delen in de deelronde. Want ja, die gedachten van wat anderen wellicht kunnen denken, zijn er natuurlijk wél, ook al zijn ze nu niet belangrijk. Zelf heb ik hierin van ver moeten komen omdat het voor mij zelden veilig heeft gevoeld om écht te delen wat ik voelde. Biodanza heeft daarin voor mij gelukkig veel veranderd omdat ik steeds meer veiligheid in mezelf ging voelen. Daar kan ik een heel boek over schrijven…

Veiligheid tijdens het delen (en natuurlijk ook tijdens het dansen) is heel belangrijk. Ik geloof dat dit wel één van de grootste uitdagingen is die ik als biodanza facilitator tegenkom: voldoende veiligheid creëren zodat iedereen steeds meer voelt dat hij écht zichzelf kan en mag zijn. Want die veiligheid zet uiteindelijk de grootste verandering in ons in gang.

Do’s en don’ts

Bij het delen is het daarom belangrijk dat we een aantal regels in acht nemen.

1. Delen vanuit je hart

Eén regel heb ik al genoemd: we delen vanuit ons hart. De deelronde is dus geen uitnodiging om een rationeel betoog te houden. Het gaat erom wat je hebt ervaren en gevoeld of wat je nu voelt.

2. We reageren niet op elkaar

Een andere regel is: we reageren niet op elkaar. De laatste weken is gebleken dat ik duidelijker mag zijn over wat ik daarmee bedoel.

De waarheid van de ander waar laten zijn

Omdat we vanuit ons hart delen over wat wij hebben ervaren of over wat wij voelen, is alles wat we delen automatisch subjectief. Het is je eigen waarheid en daarmee nooit iets wat anderen mogen betwisten.
Het is dus aan de groep om jouw waarheid waar te laten zijn. Dat betekent: we luisteren naar wat je vanuit je hart deelt en reageren er bv. niet op door te zeggen “ja maar, je kunt er ook heel anders naar kijken…” Natuurlijk zou dat kunnen, maar daar gaat het niet om bij het delen. We zijn niet op zoek naar een ‘objectieve’, genuanceerde kijk op de wereld. Het delen gaat enkel en alleen over het uitdrukken van jouw waarheid.

Geen adviezen

Niet reageren op wat jij deelt, betekent ook dat we je geen adviezen geven, behalve als je er expliciet om vraagt, bv. door te zeggen “zouden jullie met mij mee willen kijken hoe ik dit anders kan doen?”

Dus luister je naar iemand die iets deelt en neem je gedachten in je waar die beginnen met “ja maar..” of voel je een impuls in je om een ongevraagd advies te geven, neem die impuls in je waar en doe er even NIETS mee. Een grootse oefening…

Verschillende waarheden naast elkaar

“Maar…”, zul je nu misschien denken, “het kan toch zo zijn dat ik een heel andere ervaring heb die haaks staat op wat jij deelt?” Ja, dat klopt. De uitnodiging aan jou is dan om nadat de ander uitgesproken is, ook jouw waarheid te delen, maar wederom vanuit je hart. En daar ontstaat soms onduidelijkheid. Want, in zekere zin lijkt het alsof je wél op de ander reageert. Belangrijk is dan ook dat je de eerst gedeelde waarheid waar laat zijn. Je maakt er dus geen tegenstelling van. Trekt de ander niet in twijfel. Het is geen MAAR wat je deelt maar een EN. Jouw waarheid is waar voor jou en die van de ander is waar voor de ander. Allebeide waarheden zijn even belangrijk en waardevol. Ze kunnen prima naast elkaar bestaan. Wat voor jou voelt als een uitdaging om trouw te zijn aan jezelf kan bij mij een oude pijn oproepen. En waar het voor de één een uitdaging is om weleens uit een dans met een partner te stappen, kan een ander het juist als een uitdaging zien om te ontdekken hoe het is om juist in de dans te blijven. Het bestaat naast elkaar omdat we allemaal uniek zijn. En daarin zijn we weer hetzelfde.

3. Alles wat gedeeld is blijft in de dansruimte

De regel dat alles wat gedeeld is in de ruimte blijft, heeft ook weer met veiligheid te maken. We delen in het vertrouwen dat we elkaar kunnen vertrouwen dat we niets aan anderen doorvertellen. Wat je zelf hebt gedeeld, mag je uiteraard gerust doorvertellen. Dat is aan jou.

4. We houden het bij de essentie

De derde regel die ik hier wil noemen is: we weiden niet teveel uit. Delen gaat over de essentie van wat er in je hart leeft. Hoe beter we naar ons hart leren luisteren des te makkelijker we ook waarnemen wanneer het genoeg is. Je voelt dan dat alles gezegd is.
In sommige culturen sluiten mensen die gedeeld hebben af met “aho” (Ik heb gezegd) waarop de rest van de groep ook antwoordt met “aho”. Persoonlijk hoeft dat voor mij niet. Sluit gewoon lekker af op de manier die bij jou past. En doe dat pas als je voelt dat het ook echt klaar is. Want uit ervaring weet ik dat er soms toch nog een belangrijke zin kan komen, ook nadat je dacht dat je klaar was.

Jaaaa, en dan is op een gegeven moment iedereen uitgedeeld.

Fijn, dan kunnen we nu gaan dansen! Dans je mee?

Heb je naar aanleiding van dit artikel vragen? Neem gerust contact met me op.

© Julia Arnscheidt

Wil je (uit) dit artikel citeren? Vermeld dan zoals gebruikelijk mijn naam en de link naar dit artikel erbij. Veel dank alvast.